Dhogran

Gość

Zowię się Dhogran i jestem kowolem z zawodu, choć jeszcze ni mom takiego doświodczynia w fachu, co by sie nazwoć "pełnoprownym".
Nie nalażałem do klonu jeszcze żadnego.
Spotkołem na swej drodze wielu miłych i dobrych ludzi, ylfów i wielu innych. Są nimi między innymi Munual, Helionis, Ingham i wielu jeszcze innych...
Wrogów ni mom żodnych. Choć jest Ork jeden, za którym nie przepodom, a zowie się Grother, ale wrogiem go nazwać nie mogę.

Już jako dziecko dostołem od ojca młotek, a dziadkowie dali mi kowodło. Matka z dumą potrzyła jak kułem swe pirwsze rzeczy, choc były to błache do wyrobu cukierki.
Gdy dojrzałem trochę, rodzice wysłoli mnie na studyja kowolskie do miasta, gdzie podszkoliłem się trocha w fachu i miołem już małe doświadczenie jako kowol.
I choć małe to było doświadczenie, to jednak pozwolilo mi założyć swój własny warsztat, w którym czasem, gdy już ni mom roboty, lubie przysiąść z młotkiem od ojca i pogrążyć się w rozwożonioch...
Aż zrazu pewnego rozwożonie me przerwoł mi jakowyś wój, który zwoć sie kozoł Thiorinio. Zapytoł, czy nie szukom czasem rodziny...
A, że słyszołek już od mego przyjaciela Ingham'a jakie jest to bractwo i jaka w nim atmosfera panuje, pastanowiłem co prędzej spróbować zaciągnąć się w szeregi Zakonu.

Dziękuję za takie pochwalne słowa. Co do atmosfery różnie bywa, ale raczej jest dobrze.

Jestem za.

Za, za , za!
Inghamie, nie czekaj, werbuj!

ZAAAA

<mówi znudzonym głosem> Za...<ziewa przeciągle>

Jeszcze tylko zdjęcie z komnaty.

<zerknęła w poszukiwianiu obrazka przedstawiającego krasnala...>